امروزه انجام ایمپلنت در میان افرادی که به دنبال جایگزینی برای دندان های از دست رفته شان هستند، بسیار محبوب شده است. به همین دلیل بسیاری از بیماران درباره انواع مختلف ایمپلنت کنجکاو هستند. ایمپلنت های تیتانیوم به دلیل آنکه به خوبی با استخوان فک جوش می خورند، به عنوان اولین گزینه در ایمپلنت هستند. با این حال، با پیشرفت هایی که در تکنولوژی دندانپزشکی صورت گرفته است، ماده جدیدی برای ایمپلنت مورد استفاده قرار می گیرد که به آن زیرکونیا می گویند.
برای انجام ایمپلنت، دو انتخاب وجود دارد: ایمپلنت تیتانیوم و ایمپلنت سرامیکی یا زیرکونیا. هر کدام از این ایمپلنت ها، مزایا و معایب خود را دارند و فاکتورهای مختلفی وجود دارد که برای انتخاب ایمپلنت مناسب، باید در نظر بگیرید. در ادامه برخی از این فاکتورها را با هم بررسی خواهیم کرد.
از دهه ۱۹۶۰ تاکنون، از تیتانیوم برای ایمپلنت استفاده می شود و این نوع ایمپلنت ده ها سال آزمایش کلینیکی و مشاهدات علمی را پشت سر گذاشته است. در نتیجه، اطلاعات کافی و اعتماد بالایی در مورد استفاده از ایمپلنت تیتانیوم وجود دارد. همچنین ایمپلنت های تیتانیوم انواع متنوعی دارند و در نتیجه بیماران انتخاب های زیادی پیش رویشان است.
برعکس ایمپلنت تیتانیوم، تاکنون آزمایشات بالینی کمی بر روی ایمپلنت زیرکونیا صورت گرفته است. علاوه بر این، ایمپلنت زیرکونیا عمدتا برای جایگزینی تک دندان و بریج استفاده می شود، بنابراین برای همه بیماران نمی تواند گزینه مناسبی باشد.
اگرچه هر دو نوع ایمپلنت تیتانیوم و زیرکونیا از نظر سازگاری و جوش خوردن با استخوان مشابه عمل می کنند، اما ایمپلنت زیرکونیا از نظر ساختار مواد اولیه کاملا متفاوت از ایمپلنت تیتانیوم است و ویژگی های خاص خود را دارد.
اگرچه آنها از نظر سازگاری زیستی و توانایی همجوشی با استخوان مشابه باقی مانده اند ، اما زیرکونیا به عنوان ماده کاشت شده کاملاً متفاوت از تیتانیوم است و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد.
تا همین اواخر، تنها یک تکه ایمپلنت زیرکونیا مورد استفاده قرار می گرفت و جایگزاری آن نیز به مهارت بسیار بالای دندانپزشک نیاز داشت. اما برای جایگزاری ایمپلنت های تیتانیوم، ابتدا پایه را در استخوان قرار داده و پس از تثبیت شدن آن در فک، تاج دندان بر روی آن قرار داده می شود. این روش انعطاف پذیرتر است و ظاهری طبیعی تر به وجود می آورد.
یکی از دلایلی که بسیاری از افراد از قرار دادن ایمپلنت های تیتانیوم در دهان خود بیزارند آن است که با تحلیل لثه ها ممکن است رنگ خاکستری این نوع ایمپلنت دیده شود. به همین دلیل گاهی اوقات استفاده از ایمپلنت زیرکونیا ترجیح داده می شود؛ زیرا آن سفید رنگ است.
ایمپلنت زیرکونیا بدون فلز نیز می تواند انتخاب سالم تری برای لثه شما باشد؛ زیرا این نوع ایمپلنت ها، پلاک و تارتاری کمتر از تیتانیوم را در خود نگه می دارند.
اگرچه بسیار نادر است ولی ممکن است بیماری به تیتانیوم حساسیت داشته باشد. اگر فکر می کنید که ممکن است شما هم به تیتانیوم حساسیت داشته باشید، بهتر است قبل از انجام ایمپلنت، برای اطمینان به یک متخصص آلرژی مراجعه نمایید.
ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیوم هر دو بی خطر محسوب می شوند. هر دو این ایمپلنت ها مورد تأیید قرار گرفته و برای ورود به بازار آزمایش شده اند. اما از آنجایی که ایمپلنت های تیتانیوم مدت زمان بیشتری است که مورد استفاده قرار می گیرند، درک بهتری از عوارض جانبی و دلیل شکست های آن وجود دارد.
هر دوی ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیوم ماندگاری بسیار بالایی دارند و در صورت خرابی قابل ترمیم هستند. انتظار می رود که ایمپلنت های تیتانیوم به طور متوسط چندین دهه دوام داشته باشند اگرچه تاج قرار داده شده در قسمت بالای ایمپلنت، در صورت ترک خوردگی یا آسیب دیدن ممکن است نیاز به ترمیم داشته باشد.
گفته می شود که ایمپلنت های زیرکونیا نیز برای مدت طولانی دوام می آورند؛ اما از آنجایی که نسبتاً جدید هستند و مطالعات بالینی محدودی روی آنها صورت گرفته است، بنابراین میانگین مدت زمان بقا برای آنها گزارش نشده است.
هر دو نوع این ایمپلنت ها، شامل قرار دادن پایه ایمپلنت در استخوان فک هستند و برای بهبودی به زمان نیاز دارند. بنابراین از نظر مدت زمان بهبودی، تفاوت کمی با یکدیگر دارند. پس از استفاده از هر دو نوع ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم، حدود یک هفته احساس درد و ناراحتی خواهید کرد که معمولاً با مصرف مسکن قابل کنترل است.
پس از آن، بهبودی کامل بین ۳ تا ۶ ماه طول می کشد. در طی این دوران، استخوان احاطه کننده پایه ایمپلنت، در فرآیندی تحت عنوان “استخوان سازی” قرار می گیرد و با ایمپلنت جوش می خورد.
ایمپلنت زیرکونیا گران تر از ایمپلنت های تیتانیوم هستند که علت آن هم مربوط به ساخت این نوع ایمپلنت و جایگزاری پیچیده و وقت گیر آن است.
اگر ظاهر زیبای ایمپلنت برای شما مهم است، ایمپلنت های زیرکونیا ممکن است گزینه ای مناسب تری برای شما باشند؛ با این حال لازم به یادآوری است که ایمپلنت های زیرکونیا نسبتا جدید هستند و برخلاف ایمپلنت های تیتانیوم، آزمایشات بالینی و تحقیقات کافی بر روی آنها صورت نگرفته است.
تصمیم گیری درباره انتخاب ایمپلنت مناسب، به اولویت های فرد بستگی دارد. مثلا یک بیمار مسن با لثه های تحلیل رفته، ممکن است برای کاهش خطر نفوذ فلزات، ایمپلنت زیرکونیا را انتخاب کند. با این حال برای تعیین بهترین نوع ایمپلنت، ارزیابی حرفه ای دندان ها و استخوان فک توسط دندانپزشک، به شما کمک خواهد کرد.